Helmond Sport behaalde in de laatste wedstrijd van dit seizoen een 1-1 gelijkspel tegen FC Den Bosch. Veertig jaar geleden was de afsluiting van het seizoen ook tegen de Bosschenaren. Ook toen werd het 1-1, maar daarmee was het kampioenschap van de Eerste Divisie een feit!

Alhoewel Helmond Sport de zeven seizoenen voorafgaand aan het kampioenschap steevast in het rechterrijtje eindigde (je zou dit de zeven magere jaren kunnen noemen), waren de verwachtingen voor aanvang van het seizoen 1981-1982 wat hoger. De reden hiervoor was het sterke slot van het seizoen 1980-1981, de vierde periodetitel werd daarin slechts op een haar na gemist. In de slotronde werd een schitterende 5-0 zege behaald op Vitesse, maar dat bleek net een goal te weinig te zijn.

De grondleggers van het succes, van links naar rechts voorzitter Piet van Lier, directeur Rini van Loon en trainer Jan Notermans.

In de voorbereiding op het seizoen 1981-1982 toonde het team onder leiding van wijlen Jan Notermans al meerdere malen zijn potentie. Van FC Den Haag (toen een eredivisieclub) werd met 4-0 gewonnen, Beerschot (toen op het hoogste Belgische niveau acterend, deze oefenwedstrijd was overigens een uitvloeisel van de overgang van Harry Lubse van de Antwerpenaren naar Onze Club) werd met een 5-3 nederlaag de grens over gestuurd.

In de eerste competitiewedstrijd werd meteen de toon gezet met een fraaie 1-0 zege op Volendam (doelpunt van de snelle linksbuiten Johan van der Hooft), om in speelronde acht de eerste periodetitel te bemachtigen. Tegen FC Wageningen waren er maar liefst tienduizend toeschouwers aanwezig, de capaciteit van het ‘stadion’ was flink opgekrikt door het plaatsen van noodtribunes. Indertijd was het geen enkel probleem om het publiek (staand) samengepakt op bouwvallige planken te plaatsen, veiligheidsprotocollen waren toen nog in een embryonaal stadium. De wedstrijd zelf was het aanzien echter niet waard, maar de 0-0 was voldoende voor een enorm feest. Helmond Sport zou in de tweede periode ook bovenaan eindigen, onder andere door op een bijveld van het Olympisch Stadion met 0-6 van FC Amsterdam te winnen.

De eerste nederlaag leed Helmond Sport pas in speelronde negentien, in Volendam werd het 4-0. Er kwam een heel klein beetje zand in de zeer geoliede machine (zo viel ook de eerste thuisnederlaag te noteren, Excelsior won met 2-3 op De Braak), maar in cruciale uitwedstrijden bleef Helmond Sport overeind. Zo werd er voor 12.000 toeschouwers in De Baandert een 1-1 gelijkspel behaald tegen naaste achtervolger Fortuna Sittard, middenvelder Rob Cox scoorde diep in de blessuretijd met een kopbal uit een corner.
Laatstgenoemde zou ook scoren in de kampioenswedstrijd tegen FC Den Bosch (1-1). Helmond Sport had het kampioenschap overigens al twee weken eerder kunnen binnenhalen, maar in Schiedam werd met 3-0 van SVV verloren en ook onze buren uit Eindhoven vonden het nodig om ons kampioenfeest een week uit te stellen (3-3).

Het klinkt ongeloofwaardig, maar in 32 van de in totaal 34 competitiewedstrijden bestond de basis uit dezelfde tien veldspelers (achterhoede: Hennie van de Ven, Jos Lacroix, Ad de Wert, Hans Ribberink; middenveld: Hans Strijbosch, Robert Cox, Jack Edelbloedt; voorhoede: Erwin Cramer, Harry Lubse, Johan van der Hooft).
Het zeer beperkte rijtje van invallers (indertijd waren er slechts twee wissels toegestaan) bestond uit verdediger André Klaassen, aanvaller Piet Schilders en de in de winterstop van PSV-2 gehuurde Peter Alkemade, laatstgenoemde loste Erwin Cramer regelmatig af op de rechterflank. Eddy Sobzcak begon het seizoen in het doel, maar na een blessure van deze Limburger met Poolse roots kwam de ‘legendarische’ Otto Versfeld onder de lat.

Otto Versfeld won in het seizoen 1982-1983 de Zilveren Schoen als een-na-beste speler in de eredivisie!