tester

Jurgen Seegers: “Wij bouwen hier samen. Spelers, staf én supporters”

Onze hoofdtrainer over hard werken, ’thuiskomen’ in Helmond en de kracht van verbinding.

Door Ties van Baars

Wie Jurgen Seegers ontmoet, merkt het meteen: hij ademt voetbal. Niet even, niet oppervlakkig, maar met alles wat hij is. Toch blijft hij er nuchter onder. “Ik vind het wel bijzonder dat je zo met voetbal bezig kunt zijn,” zeg ik hem tijdens ons gesprek. Hij glimlacht even. “Ja, mijn vrouw noemde het ziekelijk. Als ik thuiskom zegt ze: laat je je voetbal even buiten?”

Het typeert hem als persoon. Gedreven, nieuwsgierig, onvermoeibaar. “Ik vind het fijn om hard te werken,” vertelt hij. “Sommige mensen moeten zich zetten tot hard werken, ik vind het juist prettig. Ik hou ervan om me ergens in vast te bijten, zeker als je voelt dat de staf en de spelers diezelfde houding meebrengen.”

Voor Seegers is dat de kern van topsport: niet alleen harder willen werken dan de rest, maar ook genieten van de reis ernaartoe. “Je moet elke dag een stap beter willen worden. Daarin ligt de voldoening: in het proces, niet alleen in het resultaat.”

Tussen Helmond en thuis

Hij brengt zijn dagen meestal door in Helmond, maar zijn thuis is in het noorden. “Ik ben van de dertig dagen in de maand, achtentwintig in Helmond,” vertelt hij. “Die andere dagen ben ik thuis, net onder Groningen. Dus af en toe moet ik me thuis voorstellen. De man die op zondag het vlees komt snijden één keer in de maand. Dat ben ik dan.”

Zijn vrouw werkt als arts en hun twee zonen zijn inmiddels volwassen. Wanneer Seegers over haar praat, klinkt er respect in zijn stem. “Zij heeft haar eigen heftige baan,” vertelt hij. “Er zijn beroepen die zwaarder zijn dan het onze. Wij mogen bij goede gezondheid met elkaar sporten organiseren, nadenken over een mooie hobby. Dat relativeert.” Dan verschijnt er een glimlach. “De mooiste afleiding van de rest van het leven, zeg ik altijd: voetbal. Maar er zijn mensen die veel moeilijkere taken hebben, met veel meer verantwoordelijkheid dan dat ik of wij hebben.” Dat besef houdt hem nuchter en dankbaar. “Ik zie wat zij doet, en dan weet ik dat ik een prachtig vak heb. Het helpt me om te beseffen dat ik niks te klagen heb. Wat ik doe, doe ik met plezier en ik ben dankbaar dat ik het mag doen.”

Jurgen Seegers in gesprek met een local op het trainingscomplex in De Rips.

Structuur, discipline en aandacht

Wie Jurgen op het veld ziet, merkt dat alles een bedoeling heeft. “Een goede organisatie begint bij kleine dingen,” legt hij uit. “Op tijd starten, materiaal op orde, afspraken nakomen. Simpel, maar in topsport maken zulke details het verschil.”

Hij eist van zichzelf wat hij van zijn spelers vraagt. “Als ik van mijn groep vraag om scherp te zijn, moet ik dat ook zijn,” zegt hij. “In de manier waarop ik praat, luister en handel. Daar zit mijn rust in.”

Maar achter die precisie schuilt gevoel. “Ik geloof dat coachen niet begint bij tactiek, maar bij aandacht,” vertelt hij. “Coachen is hulp bieden vanaf het moment dat iemand het zelf niet meer kan. De één heeft een duwtje nodig, de ander juist rust. Het is balanceren tussen stimuleren, controleren en vrijlaten. Dat leer je niet uit een boek. Dat leer je door mensen echt te kennen.”

Helmond als tweede thuis

De stad heeft hem in korte tijd ingepakt. “Helmond is eerlijk, nuchter en een beetje rauw,” zegt hij met waardering. “Mensen houden van aanpakken, en dat past bij mij. Je hoeft het niet mooier te maken dan het is, je moet gewoon werken, en samen beter willen worden.”

Hij vertelt hoe hij zich mengt in het dagelijkse leven. “Ik loop hier gewoon door het centrum, haal even vers brood bij Bakker Bart. Dan krijg je een opmerking of een aanmoediging, dat vind ik mooi. Mensen zijn direct, maar ook warm.”

En als hij wél even vrij is, zoekt hij gezelligheid op. “Ik heb hier een paar goede vrienden met wie ik af en toe een hapje ga eten. Een Italiaan of bij Beer and Beefs, heerlijk. Niet te veel poespas, gewoon goed eten en goed gezelschap. Dat past bij mij.”

Jurgen Seegers coachend langs het veld, met notities in zijn hand.

Inspiratie in de stilte

Zelfs in zijn rustmomenten blijft het voetbal aanwezig “Als ik met mijn familie ben, met mijn hond wandel of gewoon een filmpje pak, dan ben ik even geen trainer,” zegt hij. “Maar soms hoor ik in een film een zin en denk ik: die kan ik gebruiken. Ik heb een goed geheugen, dus ik onthoud het en zet het later in mijn telefoon. Alles wat ik gebruik voor besprekingen staat daarin.”

Hij kan zichtbaar genieten van zulke kleine dingen. “Geluk is geen toestand, maar momenten,” vertelt hij. “Een speler die iets doet wat we drie weken lang hebben geoefend – dat is voor mij geluk.”

Samen één Helmond

Wat hem drijft, is het gevoel van samen iets opbouwen. “We moeten een drie-eenheid zijn: ploeg, staf en supporters,” zegt hij met overtuiging. “Als die drie samen optrekken, wordt het hier moeilijk winnen voor elke tegenstander. Dat gevoel hoort bij Helmond.”

Hij ziet het langzaam groeien, elke week een beetje meer. “De ploeg wordt hechter, sterker, en dat merk je ook aan hoe we met tegenslag omgaan,” legt hij uit. “Wat wij uitstralen op het veld, moeten de supporters voelen. En wat zij voelen, geeft ons kracht.”

Voor Seegers is dat de essentie van clubvoetbal: “Als het stadion achter je staat, voel je het verschil. Dat geeft energie, dat tilt iedereen op. Dát is Helmond.”

Hard werken als vorm van geluk

Aan het einde van het gesprek vat hij het rustig samen. “Ik heb vertrouwen in wat mensen kunnen. En als je ziet dat ze beter worden. Als mens, als speler, als team. Dan is dat waar het om draait. We werken hard, maar ik geniet van het proces. “Hard werken is voor mij geen last,” zegt hij. “Het is een vorm van geluk.”

Nieuws

Wedstrijden

Onze Club

Kaartverkoop